ΟΜΗΡΟΣ ΣΕ ΟΜΗΡΙΑ

Κάτι φωνάζει στις λέξεις. Χωρίς λέξεις.
Αυτές τρέχουν τρομαγμένες να οργανωθούν.
Νοηματοδοτούν το καθετί για να δώσουν νόημα
στην ύπαρξη τους.
Σα να γεννιέμαι κάθε στιγμή απο αυτή τη πηχτή
θάλασσα.
Ωσπου να ξεβραστώ στα ανοιχτά της.

ΥΠΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΟΝΕΙΡΟ

Πριν ανοίξουν και κλείσουν τα μάτια.
Νίκες σχηματίζονται στο κρανίο.
Κούφιο κρανίο, γεμάτο τρύπες, γράφει ιστορία.
Για να παίζουμε κρυφτό μαζί.